سومین تیم رده بندی مدال آوران تاریخ والیبال جهان. 13 طلا، 8 نقره و 10 برنز؛ مجموعا 31 مدال جهانی و المپیک تاریخ آتزوری هاست که عمده آنها نیز از سال 1989 و با آغاز تغییر نوین در والیبال این کشور تحت تاثیر سرمربیگری خولیو ولاسکو به دست آمده و سپس با مربیانی همچون به به تو برزیلی، آندره آ آناستاسی، کیم هو چول کره ای، جانپائولو مونتالی و مائورو بروتو تداوم یافته است.

به گزارش خبرگزاری ورزش والیبال به نقل از روابط عمومی فدراسیون والیبال:

سومین تیم رده بندی مدال آوران تاریخ والیبال جهان. 13 طلا، 8 نقره و 10 برنز؛ مجموعا 31 مدال جهانی و المپیک تاریخ آتزوری هاست که عمده آنها نیز از سال 1989 و با آغاز تغییر نوین در والیبال این کشور تحت تاثیر سرمربیگری خولیو ولاسکو به دست آمده و سپس با مربیانی همچون به به تو برزیلی، آندره آ آناستاسی، کیم هو چول کره ای، جانپائولو مونتالی و مائورو بروتو تداوم یافته است.

ایتالیا که تیم دهه 1990 آن به عنوان تیم قرن بیستم برگزیده شد، همچنان دستش از رسیدن به مدال طلای المپیک کوتاه مانده و با هیچ یک از مربیانش به بیش از نقره این بازی ها دست نیافته است. البته این تیم حالا سال هاست که حسرت به دل طلای اروپا و جهان نیز مانده است.

آخرین قهرمانی اروپایی آنها در سال 2005، آخرین قهرمانی لیگ جهانی آنها در سال 2000، آخرین طلای قهرمانی جهان شان در سال 1998 و آخرین طلای جام جهانی شان نیز در سال 1995 رقم خورده است. ایتالیا در این سال ها اگرچه از طلا افتاده اما همچنان روی یکی از دو سکوی دیگر ایستاده و صاحب مدال برنز المپیک لندن و نقره قهرمانی اروپاست. همچنانکه به عنوان یکی از مدعیان اصلی صعود مستقیم به ریو 2016 از راه جام جهانی شناخته می شود.

آتزوری ها از ابتدای سال 2011 و با هدایت تربیت نسل جدید والیبال این کشور برای تشکیل یک تیم قدرتمند و متعاقبا بازگشت به دوران اوج خود، هدایت تیم ملی مردان و همچنین مدیریت فنی تیم های پایه خود را به مائورو بروتو سپردند. بروتو که سابقه هدایت تیم های باشگاهی یونان و ایتالیا و تیم ملی فنلاند را داشت، اهل تورین و تحصیلکرده فلسفه بود. بازیکن والیبال هم نبود. از همان ابتدا مربیگری والیبال را به عنوان یک حرفه برگزیده بود و با توجه به نتایج خوبی که تحت تاثیر تئوری های شخصی اش در والیبال در لیگ ایتالیا و با تیم ملی فنلاند گرفته بود، به عنوان سرمربی ایتالیا انتخاب شد. او در چهار سال مسئولیتش در این سمت دو نقره اروپا، دو برنز لیگ جهانی، یک برنز قهرمانان قاره ها و یک برنز المپیک را با تیمی تحول یافته و جوان کسب کرد که کمتر کسی باورش را داشت. اما در مرحله نهایی لیگ جهانی 2015 با بحرانی مواجه شد که روی حرف خود ایستاد و دست آخر، دستیارش جانشینش شد.

خلاصه قضیه از این قرار بود که چهار بازیکن ایتالیا (زایتسف - تراویسا - رانداتزو – سابی) درست زمانی که باید در اتاق شان مشغول استراحت شبانه می بودند، خارج از هتل به سر می بردند و همین بروتو را واداشت تا هر چهار بازیکن را به عنوان تنبیه انضباطی از حضور در مرحله نهایی محروم کرده و به ایتالیا بازگرداند. ایتالیا در مرحله نهایی لیگ جهانی با یک پیروزی مقابل صربستان و یک شکست مقابل لهستان در حالی که در تعداد برد با دو تیم دیگر برابر بود، به خاطر کمتر بودن امتیازش در رده سوم گروهش قرار گرفت و همچون برزیلِ میزبان نتوانست به نیمه نهایی صعود کند. این دو تیم مشترکا پنجم شدند ولی هر چه در برزیل جو عدم صعود به نیمه نهایی آرام بود، در ایتالیا همه چیز تحت تاثیر اخراج این چهار بازیکن به هم ریخته بود. سرانجام فدراسیون ایتالیا تصمیم لحظه ای بروتو را درست انگاشت و تایید کرد اما تصمیم به تغییر سرمربی اش نیز گرفت. چراکه معتقد بود شرایط اردو و بازیکنانی که در این سال ها هزاران یورو برای آماده سازی شان هزینه و سرمایه گذاری شده، باید از پیش طوری مدیریت می شد که کار به چنین تمردها و متعاقبا تصمیمات تند انضباطی کشیده نمی شد. به هر حال زمینه برای ادامه فعالیت شخص بروتو مهیا نبود. او رفت. ولی راه و تفکرش در ایتالیا با سرمربی جدید ادامه یافته است.

جانلورنسو بلنجینی (Gianlorezo Blengini) ملقب به کیکّو (Chicco)همشهری بروتو یعنی اهل تورین است که مربیگری را از سال 2000 با دستیاری بروتو در تورین آغاز کرده و در تیم پیاچنسا ادامه داده است. سپس در سال های 2004 تا 2009 دستیار خولیو ولاسکو در تیم های مودنا و مونتی کیاری بوده تا سرانجام از این سال به سرمربیگری در لیگ ایتالیا برسد و تیم های لوپی سانتا کروچه، والنتینا، تاپ لاتینا و ماچراتا را هدایت کند. بلنجینی سال گذشته به دستیاری بروتو در تیم ملی ایتالیا نیز برگزیده شد و امسال نیز تا پیش از بحران به همکاری اش ادامه داد تا اینکه سرمربی آتزوری ها شد.

او هدایت ایتالیا را در شرایطی بحرانی و در حالی که نظر عمومی به انتخاب شدن رادوستین استویچف؛ سرمربی موفق تیم ترنتینو بود، بر عهده گرفته و کار سختی در جام جهانی و مسابقات قهرمانی اروپا در پیش دارد. او در اولین تصمیم بعد از سرمربیگری، دراگان تراویسا؛ پاسور باتجربه ایتالیا را به اردو دعوت نکرد و سیمونه جانلّی؛ پاسور 19 ساله ترنتینو را به عنوان انتخاب اول بازیسازی زمین ایتالیا برگزید. او همچنین عثمانی خوآن تورنا؛ ملی پوش اسبق کوبا را که سال هاست شهروند ایتالیا شده (ولی بروتو در برابر ملی پوش ایتالیا شدنش مقاومت می کرد) به ترکیب آتزوری ها فراخوانده تا خیال تیمش از بابت داشتن یک دریافت کننده مطمئن و اسپکر قدرتی تمام عیار راحت باشد. همچنان که زایتسف در پست پشت خط زن برای ایتالیا روزهای خوبی را می گذراند. البته بیماری مزمن تنفسی امانوئله بیرارلّی؛ کاپیتان ایتالیا نیز از بدشانسی های بلنجینی در جام جهانی است که باعث شده او کاپیتانش را در این مسابقات در اختیار نداشته باشد.

به هر حال ایتالیا نیز همچون روسیه بهار بحرانی خود را پشت سر گذاشته و با آرایش تازه ای که به خود گرفته، به عنوان یکی از مدعیان اصلی صعود مستقیم به ریو 2016 از راه جام جهانی شناخته می شود. بازیکنان ایتالیا در لیگ داخلی این کشور، روسیه و فرانسه توپ می زنند.

ایران و ایتالیا تاکنون چهارده بازی رسمی در برابر یکدیگر انجام داده اند که سهم ایران پنج پیروزی و سهم حریفش 9 برد بوده است.

دیدارهای رسمی ایران با ایتالیا از آغاز تاکنون

1970 (قهرمانی جهان): ایران (0) – ایتالیا (3)
2006 (قهرمانی جهان): ایران (1) – ایتالیا (3)
2008 (انتخابی المپیک): ایران (0) – ایتالیا (3)
2010 (قهرمانی جهان): ایران (2) – ایتالیا (3)
2011 (جام جهانی): ایران (1) – ایتالیا (3)
2013 (لیگ جهانی): ایران (3) – ایتالیا (1)
2013 (لیگ جهانی): ایران (2) – ایتالیا (3)
2013 (قهرمانان قاره ها): ایران (3) – ایتالیا (2)
2014 (لیگ جهانی): ایران (0) – ایتالیا (3)
2014 (لیگ جهانی): ایران (0) – ایتالیا (3)
2014 (لیگ جهانی): ایران (3) – ایتالیا (1)
2014 (لیگ جهانی): ایران (3) – ایتالیا (0)
2014 (لیگ جهانی): ایران (0) – ایتالیا (3)
2014 (قهرمانی جهان): ایران (3) – ایتالیا (1)

تیم ملی ایتالیا در پنج بازی خود درمرحله اول این رقابت ها در شهر هیروشیما به چهار پیروزی مقابل تیم های کانادا (سه بر یک)، استرالیا (سه بر صفر)، مصر (سه بر یک)، ژاپن (سه بر صفر) و یک شکست سه بر صفر مقابل امریکا دست پیدا کرده است و هم اکنون در رده چهارم جدول رده بندی جام جهانی قرار دارد.