خبرگزاری ورزش والیبال

پرتال هواداران والیبال اورمیه – سهند / ده سال پیش بود که پس از چند سال افول تیم‌های والیبال اورمیه، تیمی جدید در عرصه باشگاه‌داری این شهر قد علم کرد. این تیم با شکست دادن حریفان قدر خود، دوباره نام پایتخت والیبال آسیا را بر زبان‌ها انداخته بود، تیمی که با شکست دادن رقیبان لیگ برتری خود، به کانون توجهات رسانه‌ها بدل گشته بود.

آری، این تیم پگاه اورمیه بود؛ پگاهی که هر زمان نامش به میان می‌آمد، تن حریفان به لرزه می‌افتاد؛ پگاه اورمیه در سال اول حضور خود توانست مقام سوم را از آن خود بکند و نامش را بر سرتیتر روزنامه‌ها حک کند. در سال دوم حضور پگاه، مدیریت این باشگاه با بستن تیمی قدرتمند، عزم خود را برای قهرمانی جزم کرده بود. پگاه اورمیه با حضور بازیکنانی چون اسلوبودان کواچ، کولیوند، علیزاده، امیر حسینی، ساسان خداپرست و رحمان محمدی‌راد چهره یک تیم قهرمان را داشت.

پگاه اورمیه با شکست دادن پیکان تهران در مرحله نیمه‌نهایی، نشان داد که نماینده پایتخت والیبال خود را برای قهرمانی آماده کرده است و باید والیبال ایران در برابر این تیم و عظمتش زانو بزند اما در فینال اتفاقاتی افتاد که هیچ‌گاه از خاطر والیبال‌دوستان خارج نخواهد شد؛ تمام اتفاقات غیروالیبالی پیش از بازی با صنام همه دست‌دردست هم داد تا تیم پگاه در هر دو بازی نتیجه را به رقیب پرقدرتش واگذار نماید.

این باخت یک حسرت چندین ساله را در دل هواداران والیبال اورمیه به جای گذاشت؛ نسل جوان حال حاضر والیبال اورمیه با این حسرت ده ساله بزرگ شده و چندین سال تیم‌های مختلف والیبال اورمیه را حمایت نمودند تا آرزویشان برای کسب قهرمانی برآورده شود.

تیم آذرپیام اورمیه سال بعدش نیم‌فصل را با قهرمانی به پایان برد اما در پایان لیگ به مقام سوم رسید و پس از مدتی از تیم‌داری در لیگ برتر کنار کشید. تیم پگاه اورمیه نیز در سال ۸۶ تمام فعالیت‌های ورزش قهرمانی خود را تعطیل کرد تا تیم محبوب اورمیه‌ای‌ها از عرصه تیم‌داری کنار بکشد.

نام پگاه اورمیه به خاطره‌ای زیبا تبدیل شد که هیچ‌گاه از ذهن والیبال‌دوستان اورمیه‌ای پاک نخواهد شد. جوانان پرشور اورمیه‌ای همیشه آرزو داشته‌اند تا پیراهنی از تیم پگاه داشته باشند و وفاداری خود به والیبال و تیم محبوب شهرشان را نشان بدهند.

باشگاه فولاد اورمیه نیز در این سال‌ها، یک بار در لیگ برتر تیم‌داری کرد و با وجود کسب مقام سوم لیگ، سال بعدش حاضر به تیم‌داری در مسابقات نشد تا والیبال اورمیه وارد برزخی شود که با حمایت‌های هیئت والیبال به کسب مقام هفتم لیگ اکتفا کند.

در سال ۱۳۹۰، باشگاه شهرداری اورمیه آغاز به کار کرد و تیم والیبالش را در لیگ برتر شرکت داد. تیم ابراهیم وطن‌پرست، با بضاعت کم خود توانست به نیمه‌نهایی راه یابد؛‌ دیدار نیمه‌نهایی این تیم برابر سایپای البرز در سالن غدیر اورمیه برگزار شد و پس از مدت‌ها، سالن شش‌ هزار نفری مالامال جمعیت شده بود، اما افسوس که با شکست شهرداری برابر سایپا، این تیم به مقام سومی مشترک قناعت کرد.

سال دوم تیم‌داری شهرداری با حضور ستاره اورمیه‌ای تیم ملی یعنی سعید معروف، امیدها برای قهرمانی افزایش یافت اما مدیریت باشگاه نمی‌دانست که یک یا دو اسم و ستاره نمی‌تواند برای یک تیم موفقیت بیاورد و دلخوش شدن به حضور ستاره‌ای چون معروف، لزوماً با قهرمانی همراه نخواهد بود و باید سایر پست‌ها نیز به صورت مناسب یارگیری شوند. این تیم به دلیل ضعف در پست قدرتی‌زن، نتوانست به پلی‌آف صعود کند و مقام پنجم را کسب کرد و سعید معروف نیز شعار هواداران اورمیه در بازی آخر که می‌گفتند “سعید معروف گئتمسین، اورمونو ترک ائتمسین” را نادیده گرفت و فصل بعد با متین ورامین قرارداد بست.

سومین سال حضور شهرداری در عرصه لیگ برتر والیبال، با بروز برخی حواشی داخلی و خارجی حول مدیریت و کادر فنی تیم، پیمان رضایی و ابراهیم وطن‌پرست از این تیم جدا شدند و جایگاه نازل هشتم در پایان دور مقدماتی لیگ برای این تیم ثبت شد. اما خوشبختانه طبق قانون جدید سازمان لیگ، هشت تیم به پلی‌آف راه یافتند و شهرداری اورمیه توانست با حذف تیم صدر جدولی باریچ اسانس به نیمه‌نهایی راه یابد و در نهایت به مقام سوم لیگ برسد.

این باشگاه، سال ۹۳ را با صرف سرمایه بسیار برای تیم لیگ برتری والیبالش آغاز کرد و به عنوان گران‌ترین تیم لیگ، اقدام به جذب ستاره‌هایی چون معروف، محمودی، نیکولوف و عبادی‌پور کرد و علیزاده، فیاضی، رضایی و پیروت‌پور را نیز حفظ کرد. این حرکت باشگاه شهرداری اورمیه، جرقه قهرمانی را در دل‌های هواداران اورومی زد و از همان بازی‌های اول فصل، تمام دیدارهای خانگی با حمایت بی‌نظیر هواداران همراه بود و برای حضور در سالن باید ساعت‌ها پیش از آغاز بازی راهی غدیر می‌شدیم، چرا که درها حتماً یکی دو ساعت پیش از آغاز بازی بسته می‌شدند. جدایی سعید معروف و عدم وفای به عهد این بازیکن، هواداران والیبال اورمیه را آزرده خاطر کرد اما آن‌ها همچنان به حمایت پرشور خود ادامه دادند و امروز تیمشان را در مرحله فینال می‌بینند، جایی که تنها یک گام تا کسب قهرمانی مانده است و هواداران اورمیه این هفته می‌توانند مزد حمایت‌های بی‌نظیر خود را با کسب قهرمانی بگیرند.

یک دهه است که جام قهرمانی لیگ برتر والیبال برای حضور در پایتخت والیبال آسیا لحظه‌شماری می‌کند؛ ده سالی که برای هواداران والیبال اورمیه به آسانی نگذشت، روزهایی که هواداران خون دل خوردند، پس ار باخت‌های تیم محبوبشان، یک هفته را مایوسانه سپری کردند؛ کری‌های تیم‌های تازه به دوران رسیده را شنیدند؛ ته‌مانده پول جیبشان را برای تماشای بازی‌های والیبال اورمیه خرج کردند؛ در برف و سرما به خان‌های خود بازگشتند و رفتار سرد مسئولان برگزاری را در قبال خود تحمل نمودند.

آری، خطاب به بازیکنان، کادر فنی و مدیریت باشگاه شهرداری باید بگوییم که به خاطر این زجرها و سختی‌ها، به خاطر حسرت ده‌ها ساله والیبال‌دوستان اورمیه‌ای، به خاطر سعید هاشمی والیبالیست همیشه جاوید اورمیه، به خاطر راحتی تحمل فشارهای فدراسیون و داوری‌ها و مهم‌تر از همه به خاطر هواداران والیبال اورمیه که در این چند سال یار و یاور والیبال این شهر بوده‌اند، مقام قهرمانی را برایمان عیدی بیاورید تا گوشه‌ای از این رنج و زحمت‌ها جبران گردد.

به امید قهرمانی تیم والیبال شهرداری اورمیه