خبرگزاری ورزش والیبال

نیازهای بیومکانیکی

هر ورزشی نیاز های میکانیکی خود را دارد.تمرین و پرورش صحیح در یک ورزش لزوما روش صحیح برای ورزش دیگری نیست و علت این امر تفاوت ها فیزیکی می باشد.

هنگامی که یک والیبالیست پرش می کند و توپ را بصورت آبشار از روی تور رد می کند، مجموعه ای گونانگون از حرکات فیزیکی کهدر خلال آن قدرتی در کثری از ثانیه مورد استفاده قرار گرفته با هم ترکیب می شوند.

بازیکن باید جای پای خود را مشخص کند (در واقع پا را بکارد)،بدن را تحت کنترل خود در آورد؛به آرنج ها،زانوها و ران ها حالت ارتجاعی بدهد؛و سپس همه را به نوبت قبل از واکنش نشان دادن به توپِ در حال پرواز از طریق کشیدن ماهیچه های سه سر و ساعد بکشد و ناگهان و با قدرت تمام این انرژی را به توپ منتقل نماید.

پشت سر هم آمدن و تسلسل حرکت ها را می توان به دو جنبۀ اساسی والیبال ساده کرد: پرش و تاب.

پرش

عضلات مهم به کار رفته در پرش،عضلات کفل،رباط های دو طرف حفره رکبی،ماهیچه های چهار سر و ماهیچه های ساقه پا هستند.این عضلات به مفصال اندام انتهایی تحتانی متصل بوده و باهم دیگر کار می کنند تا قدرت لازم برای پریدن از زمین را ایجاد کنند.

با کمک عضلات،این مفصل ها بصورت متحد باهم کار می کنند تا آنچه را امتداد یا کشش سه گانه نامیده می شود انجام دهند ،یعنی ،باز و بسته کردن زانو ها ،آرنج ها و قسمت بالای ران. این کار ورزشکار را در موقعیتی آماده قرار می دهد که می تواند از این وضعیت حداکثر قدرت را ایجاد کند . از آنجا که ورزشکار بصورت ناگهانی هر سه مفصل را می کشد تا بدن را از زمین بلند کند.

با فهمیدن اینکه کدام عضلات و مفاصل در هنگام پرش به کار می روند، می توانیم مشخص کنیم که کدام تمرینات برای تمرین کردن بهتر ازهمه برای ما مفید واقع شود.پرش به فعالیت از نوع زنجیرۀ بسته معروف است . و این به معنای تمرینی است که در آن قسمتِ ورزش کنندۀ بدن به یک سطح ثابت (کف) می چسبد و به تمام پاها نیاز دارد تا مقاومت نماید.

در این حالت،مقاومت عبارت است از مبارزه والیبالیست با جاذبه برای بلند شدن از سطح زمین.نقطه مقابل تمرینات زنجیره بسته،تمرینی است که در آن انتهای بدن در حال تمرین سطحی ثابت را لمس نمی کند. شیرجه رفت زیر توپ نمونه ای از یک فعالیت زنجیره بسته است و این تمرین در نرمش های نیروی پا به کار می رود.جمع کردن و کشیدن پا ها نمونه هایی از فعالیت های زنجیره بسته هستند.

گرچه ترکیب فعلایت های کشش سه گانه و زنجیره بسته در ورزش های دیگر نیز وجود دارد ولی اغلب در خلال تمرینات بیرون از زمین ناده گرفته می شود.اگر بخش اعظم تمرینات پای شما از تمرینات زنجیره بسته باشد که شامل کشش سه گانه هم زمان نیستند وقت ارزشی را هنگام تمرین خود تلف کرده اید !!

تاب

وا داشتنِ والیبالیست ها به تاب خوردن سریعتر به معنای مقدار زیادی از تکنیک ها و مسائل اساسی اولیه است. عموما،والیبالیستی که تاب سریعتری در برخورد دارد توپ را محکم تر خواهد زد.نیروی قسمت فوقانی بدن ،ثبات فرو رفتگی شانه و نیروی قسمتی از بدن که در حال کار است به والیبالیست اجازه خواهند داد تا با سرعت و قدرت بیشتری تاب بخورد.مانند بلند شدن از زمین ، در اینجا هم کلیدِ اصلیِ کشیدن بدن است.

والیبالیستی که شانه و آرنج را با حداکثر سرعت و قدرت می کشد توپ را محکم تر و سریعتر خواهد زد.کشش آرنج نیمی از خروجی قدرت است و بعد از آن گردش شانه و گردش هیکل قرار دارند. با این اطلاعات، اکنون می توانیم تمرینات خاصی برای بیشتر کردن بهرۀ نیرو در هر کدام از این زمینه ها اختصاص بدهیم.

صفات مهم

برای رسیدن به فرمی که خاص والیبال می باشد، هر ورزشکار خود تعلیم دیده باید صفاتی را بتدریج در خود بوجود آورد که شامل ارتجاع پذیری،نیرو،قدرت و چالاکی می باشند،نیازهای مربوط به به ارتجاع پذیری والیبالیست ها با مستلزمات ارتجاع پذیری فوتبالیست ها یا حتی شناگران فرق اساسی دارد.

ابعاد مربوط به نیروی آن ها با ابعاد نیروی فوتبالیست ها ،بازیکنان بیس بال و دوندگان دوی مسافت تفاوت دارد.نوع چالاکی ای که باید بتدریج در خود رشد بدهند با نوع چالاکی معمول در ورزش های دیگر متفاوت می باشد.

مانند بسکتبالیست ها،والیبالیست ها هم باید بتواندد با چالاکی و قدرت پجهند، و نیر باید بتوانند یک توپ 255 گرمی را با نیرویی برق آسا بکوبند آنهم در حالی که میان هوا و زمین معلق شده اند.آن ها باید به طرف تور بپرند و آبشاری را که با سرعت در حال حرکت می باشد دفاع کنند. باید بعد از پریدن در عض چند ثانیه حالت بدن خود را تغییر داده و به طرف کف زمین خیز بردارند. باید بتواندد بلا فاصله و پشت سرهم در خلال یک مسابقه 2 ساعت بصورتی که مختص والیبال است عکس العمل و واکنش نشان دهند.

از آنجا که نیاز های مربوط به تناسب بدنی والیبالیست ها با همین نیاز ها در دیگر ورزشکاران تفاوت دارد. والیبالیست ها باید بصورتی متفاوت از دیگر ورزشکاران تعلیم ببیند.والیبال پازل تعلیماتی مخصوص به خود را دارد که این متغیر ها در آن در کنار هم قرار می گیرند. در زیر مروری کلی از کلید های اصلی رسیدن به فرم مخصوص والیبال را مطالعه خواهید کرد :

انعطاف پذیری

این نکته مورد پذیرش همه می باشد که ورزشکارانی که انعطاف پذیری بیشتری دارند کمتر احتمال داد مجروح شوند و صدمه ببینند.علاوه بر این،ورزشکاری که قابلیت انعطاف بیشتری دارد معمولا از چالاکی،نیرو و قدرت بیشتری برخوردار است.

رشد دادن محدوده ای کامل از حرکت ها در یک مفصل خاص و عضلات پیرامونش به خصوص برای والیبالیست ها یک مسئله ضروری می باشد،زیر آن ها باید قادر باشند درحالی عمل کنند که انگار در خلال یک بازی هستند و خود را در وضعیتی سخت و دشوار می یابند.هرچقدر والیبالیست ها محدودۀ حرکت بیشتری داشته باشند،بدن های آن ها زودتر می تواند به بعضی از حالت های سخت و غیر عادی ای که والیبال مستلزم آن است دست پیدا کند.

توان

توان حداکثر نیروی است که می توان آن را توسط یک ماهیچه یا گروهی از ماهیچه ها بکار گرفت تا عمل خاصی را انجام بدهند. یک توپ والیبال 255 گرمی که با ضربۀ تابی قدرتمند حرکت کرده و ممکن است به سرعت 150 کیلومتر در ساعت برسد.

دفاع های خوب این نیرو را دارند تا توپ را در منطقه تور دفاع کنند بدون آن که بگذارند بازوها یا دستهایشان به عقب برگردد.والیبالیست هایی که نیروی بیشتری درند آنهایی هستند که توپ هایی که با حرکت نیزه ای حرکت می کنند را در تور می گیرند و با نیروی خود توپ را از میان دست های بازیکنانِ مقابل رد می کنند و نمی گذارند توپ به زور از میان دست های خودشان رد شود.

توان پا نیز به همین اندازه مهم است . به خاطر توان تاپ می باشد که بازیکنان والیبال می توانند تغییراتی در کثری از ثانیه در جهت لازم انجام دهند.همراه با توان پایی مناسب پتانسیل عظیم تری برای قدرت در همه جهات بوجود می آید.

قدرت

قدرت در اینجا مقدار زمان و مقدار نیرویی است که والیبالیست از آن استفاده می کند تا عمل خاصی را در خلال کثری از ثانیه انجام دهد. یک والیبالیست قدرتمند سرعت بیشتری در پرتاب دادن یا پرت کردن ناگهانی بازو دارد و بنابراین توپ را محکم تر از والیبالیست ها دیگر می کوبد. قدرت همچین به توانایی پرش کردن از زمین با سرعتی بیشتر و بالاتر رفتن از والیبالیست های دیگر نیز مربوط می شود. والیبالیست ها باید از کف زمین ناگهان حالتی انفجاری به خود بگیرند و حداقل زمانِ ممکن را روی زمین صرف کرده و به حدا اکثر ارتفاع در پرش برسند.

چالاکی و چابکی

والیبالیست ها باید بتواند در زمان بسیار کم تغییر جهت بدهند آن هم در حالیکه کنترل و تعادل خود را حفظ کرده اند و نیز باید بتواند فوراً به اسپکی که می آید عکس العمل نشان دهند.

والیبالیست ها باید فوراً در جایی قرار بگیرند ک بتوانند اسپک را دفاع کنند. آن ها باید قادر باشند تا در میان هوا تغییر جهت بدهند تا خود را با شکل پرواز توپ سازگار و تنظیم کنند علاوه بر این بعضی از حرکت ها مخصوص بعضی از بازیکن های خاص می باشد. برای مثال ،مدافع های وسط باید بتوانند تا حد 300 بار در خلال بازی ( در یک مسابقه ) به بالا بپرند و از زمین مانند فواره بلند شوند تا در مقابل توپ زن های حریف مقابله کرده و سپس در وضعیت خود تغییری بوجود آورده و به حمله به نفع تیم خود کمک کنند.

رشد دادن تدریجی عوامل مربوط به عملکرد بهتر در خود، مانندِ انعطاف پذیری،توان،قدرت و چالاکی،مهترین مسئله در یک برنامه تعلیماتی خوب برای والیبالیست ها می باشد. همانطور که در در تاپیک های آینده این مسئله روش خواهد شد،این که ورزشکار در تمام طول سال خود را وقف دستور العمل های تمرین نماید- که شامل پیروی از یک برنامه صحیح غذایی نیز می باشد- عامل تعیین کننده نهایی است.ما سعی خواهیم کرد اطلاعاتی دقیق و مفید در اختیار شما خواننده این مطلب خواهیم گذاشت ، اما ورزشکار خودش باید آنها را در طول زندگی خویش بکار ببرد.

/تهیه و گردآوری عادل خدرخوجه/

کپی رایت : وبسایت خبرگزاری ورزش والیبال

تاپیک بعدی / تمرینات ویژه برای انعطاف پذیری در والیبال