خبرگزاری ورزش والیبال

محسن عباسی جوانی هستم که پدرم با رنج بیل آشناست .

گاهی وقتی با دستان پینه بسته اش به خانه می امد دیگر رویم نمی شد تمنای توپ فوتبال و والیبال از او کنم .با همان توپ پلاستیکی می ساختم و چشم به فردایی پر امید دوخته بودم

هم درس میخواندم هم شوق والیبال آرام و قرار را از من گرفته بود

خواب تور .خواب توپ. خواب سالنهای کف پوش میدیدم

از دانشگاه که برمیگشتم اطلاعیه ای را دیدم

در متن اطلاعیه نوشته بود انتخابی اولین دوره مسابقات والیبال قهرمانی کشور

تمریناتم را با مشکلات فراوان دنبال میکردم . سختی های تمرینات را به جان می خریدم

چشم به نگاه مربیم دوخته بودم هنوز به نام خانوادگی من نرسیده بود که اشک شوق در چشمانم حلقه بست .

حق داشتم چنان بی تاب باشم . حالا به خارج از استان می رفتم

مادرم با سلام و صلوات بدرقه ام کرد . دلشوره ی عجیبی داشت

آخر من تنها فرزند یک خانواده کارگر روستایی بودم

صدای سکه های صندوق صدقه با رویای پرش روی تور به هم گره خورده بود

به اران بید گل رسیدیم شهر گل و گلاب

اولین بازی ما با تیم خراسان رضوی بود

چقدر خوشحال بودم که فردا با تیمی بازی میکنم که میزبانی خورشید خراسان را دارند

اختلاف دمایی شهر ما با اران بید گل برای دوستم سعید مشکل آفرین شده بود

صبح که از خواب بیدار شدم بر سر دو راهی عجیبی مانده بودم

یا بازی با تیم خراسان یا بردن دوستم به بیمارستان

یکی نمایش قدرت درون بود و دیگری نمایش قدرت بیرون

سرانجام به این نتیجه رسیدم راز و رمز بزرگی پهلوانان در انسانیت و مردم دوستی آنها بوده است

پوریای ولی . تختی

مگر چه کرده بودند که در حافظه تاریخ ما ماندگار شدند

وقتی سعید از بیمارستان مرخص شد اولین بازی ما تمام شد اما خوشحالم که امروز هر وقت در مسابقه حاضر می شوم خدا را سپاس گذارم که شرمنده انسانیت نشدم

واز ان روز تا حالا بارها در مسابقات کشوری شرکت کرده و شرکت میکنم ام هیچ وقت خاطره اولین بردم در مسابقات کشوری را فراموش نمیکنم

تقدیم به تمام اعضای انجمن والیبال