خبرگزاری ورزش والیبال

بچه ارومیه هستم

میرسعید معروف، متولد 28 مهر سال 1364 در ارومیه که تحصیلاتش را در رشته تربیت بدنی ادامه داده است. او ساکن تهران است و یک خواهر دارد. پدرش بازنشسته بانک مسکن و مادرش خانه‌دار است. می‌گوید: «از 13 سالگی والیبال را شروع کردم به خاطر علاقه‌ای که به این رشته داشتم، قبل از آن هم بازی می‌کردم. اما از 13 سالگی به طور جدی والیبال را پیگیری کردم.» از سویی، دایی‌هایم هم والیبالیست‌ بودند که البته الان مربی‌اند...«جهانگیر، نوبخت، خوشبخت و وحید سیدعباسی» اوایل که والیبال بازی می‌کردم، قدم کوتاه بود، به اخبار در پست پاسور می‌ایستادم تا این که کم‌کم پاسور شدم. آقا سعید می‌گوید: «من به خیلی از رشته‌های ورزشی سرک کشیدم. حتی عنوان هم دارم. نفر سوم دوی صحرانوردی استان آ‌ذربایجان غربی هستم، قهرمانی بسکتبال، سوم مدارس در هندبال؛ اما آخرش اصالت خانوادگی‌ام را حفظ کردم (با خنده) البته با تشویق دایی‌هایم والیبالیست شدم.»

پدرم دلش می‌خواست درس بخوانم

مادرم همیشه حامی من بوده و اجازه می‌داد همانطور که دلم می‌خواهد تصمیم بگیرم، اما پدرم خیلی دلش می‌خواست من درس بخوانم، مخالف ورزش بود، اما خب من از آنجا که بچه حرف‌گوش کنی نیستم والیبالیست شدم. من دیپلم ریاضی بودم و همیشه جزو شاگرد اول‌های مدرسه... پدرم دوست داشت من دکترای رشته فیزیک هسته‌ای بگیرم! اما نشد. از مدرسه‌ نمی‌زدم اما وقتی پیش دانشگاهی بودم والیبال را جدی‌تر پیگیری می‌کردم، به همین خاطر معمولا کلاس‌ها را تعطیل می‌کردم و می‌رفتم تمرین، همین مسئله باعث شد درسم افت کند.

*با مقاومت ارومیه شروع کردم

از سال 79 والیبال باشگاهی را شروع کردم. کارم را با تیم مقاومت ارومیه شروع کردم و بعد از آن به پگاه ارومیه رفتم. صنام تهران و استقلال گنبد تیم‌های بعدی من بودند و بعد از آن هم به سایپای تهران آمدم از سال 1380 به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم و بعد از آن به تیم ملی جوانان، الان هم در خدمت تیم‌ملی بزرگسالان هستم.

*والیبال مثل فوتبال نیست

متاسفانه یا خوشبختانه به جز والیبال، هیچ کار دیگری ندارم. البته در والیبال ایران پول در حد بخور و نمیر می‌دهند!! بعضی دوستانم می‌‌گویند چرا فوتبالیست نشدی تا پول خوبی در بیاوری! هر کسی یک عشق دارد. فوتبال؛ پول و معروفیت دارد، اما والیبالیست شدن کار هر کسی نیست والیبالیست شدن خیلی سخت است.

*ازدواج یک اتفاق بی‌برنامه است

آشپزی بلد نیستم متاسفانه، همیشه زمانی که تنها باشم به رستوران می‌روم. خوشبختانه ازدواج نکرده‌ام (می‌خندد) به نظرم ازدواج یک اتفاق بی‌برنامه است و خود به خود پیش می‌آید.

*بهترین پاسور آسیا و دنیا

در ورزش‌های گروهی، روی افتخار شخصی نمی‌توان مانور داد، اما چون این عنوان حدود 15 سال دست کره، ژاپن و چین بود، مهم بود من خیلی خوشحالم که این اتفاق افتاد و بهترین پاسور آسیا و جهان از تیم ایران انتخاب شد. همه چیز تمرین و پشتکار است ولی پاسوری یک چیز ذاتی است. اگر استعداد نداشته باشی، هر چقدر که کار کنی و تمرین داشته باشی، جواب نمی‌دهد یک چیزهایی هم با تجربه و کارکردن به دست می‌آید تا پاسور خوبی بشوید. باید اشاره کنم که پاسور قدرت ریسک بالاتر نسبت به بقیه بازیکنان در والیبال دارد و به اصطلاح ریسک‌پذیرتر از دیگر بازیکنان است.

*ما پیشرفت کردیم

والیبال ما به جایی رسیده که حالا دیگر قدرت‌های بزرگی چون برزیل و ایتالیا را مثل آب خوردن شکست می‌‌دهد. اشتباه نکنید، آنها ضعیف نشده‌‌اند ما بیش از حد پیشرفت کرده‌ایم و قوی شده‌ایم. بچه‌های ما بیش از اندازه زحمت می‌کشند و مطمئن هستم با پتانسیلی که در کشور داریم روزی می‌توانیم قدرت اول دنیا شویم.

*بزرگ‌ترین افتخار

بزرگ‌ترین افتخار زندگی‌ام این است که مادرم کنارم است. همیشه با مادرم تلفنی صحبت می‌کنم. صدای او به من انرژی خاصی می‌دهد، برای همین هر طور شده چند ثانیه‌ای با او حرف می‌زنم تا از لحاظ روحی شارژ شوم.

از لابه‌لای حرف‌های سعید معروف

*حسرتی در زندگی‌ ندارم، خدا را شکر می‌کنم و از خدا می‌خواهم که هیچ‌وقت هم نداشته باشم.

*من بچه‌ محله خیابان عطایی ارومیه هستم 80 کیلو وزن و 189 سانتی‌متر قدم دارم.

*دیپلم ریاضی گرفتم و با وجود علاقه‌ای که به مهندسی داشتم، به خاطر کسب اطلاعات بیشتر درمورد والیبال دانشجویی تربیت‌بدنی شدم.

*موسیقی را خیلی دوست دارم و اگر بتوانم می‌خواهم نواختن یک ساز ایرانی را یاد بگیرم فعال ساز تخصصی‌ام «سوت» است؟

*فوتبال ایرانی زیاد نگاه نمی‌کنم ولی اروپایی‌ها را از دست نمی‌‌دهم و معتقدم تماشا کردن فوتبال جذاب‌تر از بقیه رشته‌هاست. طرفدار بارسلونای اسپانیا هستم.

منبع شهر خبر