خبرگزاری ورزش والیبال

خبرگزاری ورزش والیبال : جای شکرش باقی است که این روزها اگر فوتبال دیگر جذابیت سابق را برای جوانان کشور ندارد، درخشش مردان والیبالیست کشورمان در میادین جهانی و کسب عناوین قهرمانی و معتبر بین المللی سبب شده تا جوانان گرایش شدیدی به ورزش والیبال داشته باشند. به نحوی که در اکثر کوچه ها و خیابان های شهر از کودکان و نوجوانان گرفته تا میانسالان، هر جا فرصتی برای تفریح به دست می آورند، توری بنا کرده و والیبال بازی می کنند.

فوتبال هنوز هم که هنوز است در کشور ما پرمخاطب ترین رشته ورزشی میان جوانان محسوب می شود و همچنان رقابت های تیم هایی همچون استقلال و پرسپولیس جمعی از هواداران این دو تیم را پای گیرنده های تلویزیونی میخکوب می کند. اما مقایسه میزان علاقه جوانان به این ورزش نسبت به دهه 80 نتایجی را دربردارد که به نظر می رسد در صورت ادامه این روند، فوتبال طی سال های آینده به یکی از ورزش های درجه دوم یا سوم کشور تبدیل شود.

حالا اما به نظر می رسد که موفقیت های بدست آمده در سایر رشته های ورزشی به خصوص در والیبال، سبب شده تا گرایش و علاقه جوانان از این فوتبال به والیبال تغییر یابد و این روزها بیش از آنکه شاهد توپ های پلاستیکی یا چهل تیکه در کوچه و خیابان های شهر و زیر پای جوانان ونوجوانان باشیم، بیشتر توپ های رنگی والیبال و توری که در وسط زمین آن نصب شده به چشم می خورد.

فوتبال چگونه به ایران آمد؟

حدود 100 سال پیش بود که انگلیسی ها فوتبال را به ایران آوردند. انگلیسی ها در ایران تیم هایی ورزشی راه اندازی کردند و بازی های تیم های انگلیسی بیشتر در میدان مشق تهران انجام می شد و تا چند سال هیچ ایرانی در این بازی های شرکت نداشت. البته این تیم ها گاهی اوقات که بازیکن کم داشتند از بین ایرانیانی که در کنار زمین تماشاچی بازی بودند، ‌برای تکمیل شدن تعداد بازیکنان تیم خود استفاده می کردند.

نخستین ایرانی که به تیم های انگلیسی پیوست، کریم زندی بود که مدت ها در آن تیم ها بازی کرد. هیاهوی بازیکنان انگلیسی در زمین فوتبال به تدریج نوجوانان و جوانان ایرانی به ویژه تهرانی ها را به کنار زمین های فوتبال کشاند. به هر حال نوجوانان و جوانان ایرانی در شهرهایی که انگلیسی ها حضور داشتند آنقدر در حاشیه زمین های فوتبال بازی های انگلیسی ها را تماشا کردند تا به فوت و فن این بازی آشنا شدند تا اینکه خودشان درصدد برآمدند به تقلید از انگلیسی ها تیم فوتبالی را تشکیل دهند و بازی را راه بیاندازند.

با افزایش تعداد بازیکنان ایرانی در این تیم ها و موسسه ها، عده ای از بازیکنان به فکر ایجاد تیمی متشکل از بازیکنان ایرانی افتادند. تا اینکه در اوایل سال 1299 این تیم با عنوان کلوپ ایران تشکیل شد. کلوپ ایران در مسابقات سال 1299 میدان مشق که انگلیسی های مقیم ایران در آن شرکت داشتند،‌ حضور یافت. بچه های این تیم با بازی های درخشان خود به فینال رسیدند و با اینکه در مقابل انگلیسی های مقیم مرکز شکست خوردند اما امیدواری فراوانی به آینده به وجود آوردند.

نخستین تیم ملی فوتبال ایران در سال 1305 به سرپرستی میرمهدی ورزنده برای سفر به بادکوبه تشکیل شد و برای انجام چند مسابقه به آذربایجان شوروی سفر کرد. از بازیکنان این تیم که در حقیقت ستارگان فوتبال ایران در سال های 1305 تا 1314 بودند می توان از خان سردار، پل، هراند، شکوه، رضا کلانتری، حسین سردار،‌ احمد سردار، حسین صدقیانی، علی امیر اسلانی،‌ حسن مفتاح و رضا هدایتی نام برد.

100 سال بعد؛ آغاز دوره نزول فوتبال

فوتبال در ایران از 100 سال پیش که آغاز شد تا به همین سال های اخیر، روندی رو به رشد به خود گرفت و هر چند موفقیت های چندانی در رده های بین المللی برای ایران در این رقابت ها به دست نیامد، اما جوانان بسیاری را به سمت ورزش کشاند و هواداران بسیاری پیدا کرد. اما در سال های اخیر با کاهش چشمگیر حضور جوانان در کوچه و خیابان ها برای بازی فوتبال و به تبع آن خالی شدن ورزشگاه ها از تماشاگران، می توان به این نتیجه دست یافت که این ورزش در روندی نزولی قرار گرفته که سوء مدیریت از جمله اصلی ترین دلایل آن به شمار می رود.

این روزها دیگر در کوچه و خیابان های شهرها خبری از توپ های پلاستیکی و زمین های خاکی نیست و این ابزار واقعی جای خود را به گیم نت ها و فضاهای مجازی داده اند تا فوتبال این روزهای ایران پلی استیشنی باشد. در این خصوص هر چند در یک دهه اخیر شهرداری تهران در پایتخت سعی کرده با ایجاد زمین های چمن طبیعی و مصنوعی و حتی زمین های خاکی و آسفالت، از روند نابودی این ورزش در بین جوانان جلوگیری کند، اما سوء مدیریت مسئولان ورزش کشور و بی توجهی ها دولت ها به امور جوانان و مسائل فرهنگی سبب شده که استارت روند نابودی فوتبال زده شود.

اگر هم امروز می بینیم که تیم های پایه کشورمان در رقابت های بین المللی ضعیف ترین نتایج تاریخ فوتبال ایران را کسب می کنند به این دلیل است که این جوانان و نوجوانان زیر 20 سال، همه از همین نسل پلی استیشنی فوتبال هستند که جای امثال باقری ها و جباری ها و مهدوی کیا ها و دایی ها و منصوریان ها و کریمی ها و مجیدی هایی را گرفته اند که در خیابان و روی آسفالت وسط تابستان بیش از 6 ساعت در روز فوتبال بازی می کردند و نهایتا به زمین خاکی رسیدند.

والیبال به جای فوتبال!

حالا جای شکرش باقی است که این روزها اگر فوتبال دیگر جذابیت سابق را برای جوانان کشور ندارد، درخشش مردان والیبالیست کشورمان در میادین جهانی و کسب عناوین قهرمانی و معتبر بین المللی سبب شده تا جوانان گرایش شدیدی به ورزش والیبال داشته باشند. به نحوی که در اکثر کوچه ها و خیابان های شهر از کودکان و نوجوانان گرفته تا میانسالان، هر جا فرصتی برای تفریح به دست می آورند، توری بنا کرده و والیبال بازی می کنند.

البته این گردش گرایش جوانان، تلنگری نیز برای مسئولان ورزش کشور است. مسئولانی که این روزها بر سر مسائل مالی، میلیون ها بیننده تلویزیونی را از مشاهده رقابت های لیگ برتر و جام حذفی محروم کردند و هنوز به نتیجه ای در این باره نرسیدند. گرایش جوانان از فوتبال کوچه بازاری به والیبال، نشان می دهد که موفقیت های رشته های ورزش مختلف تا چه حد می تواند در علاقه مند شدن جوانان به ورزش تاثیرگذار باشد. ورزشی که این روزها یکی از نیازهای جامعه ایران است تا بدین وسیله از بسیاری از انحرافات به وجود آمده جلوگیری شود. اما همچنان دولت ها یکی پس از دیگری می آیند و می روند و به ورزش نیز به چشم یک زنگ تفریح می نگرند. همچنان بودجه ورزش کشور کمترین بودجه را در بین وزارتخانه های دولتی دارد، تا جایگاه و اهمیت ورزش برای مدیران دولتی بیش از پیش مشخص شود.

منبع : /فردا نیوز/